ผมไปสั่งสมประสบการณ์เรื่องชา ไปอยู่ประเทศจีนมาสองปี ไปท่องโลกแห่งชา กาลเวลาผ่านไปรวดเร็ว คนดื่มก็อายุเพิ่มมากขึ้น และที่เพิ่มมากขึ้นตามอายุคือ ประสบการณ์
ผมไปอยู่จีนได้มีโอกาศไปร้านชาสวยๆ ได้เจอคนรักชา และได้มีโอกาศได้ซื้อหาชายุคกลางมาเก็บ
ตลอดสองปีที่ผ่านมา ผมดื่มชายุคกลางเป็นประจำ โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ชาจากเขายี่หวู ไม่เพียงเท่านี้ ผมยังได้มีโอกาศรู้จักกับคนทำชาหลายๆคน ทั้งชาผู่เออร์ และชาจากฝู่เจี้ยน ซึ่งบางท่านเป็นลูกศิษย์ของอาจารย์ชาชื่อดัง บางท่านเป็นอาจารย์ทำชา เปิดร้านใหญ่โตทางภาคเหนือของจีน บางท่านเป็นหนักพรตเต๋า
การไปอยู่จีนสองปี ทำให้ผมได้เรียนรู้เรื่องชาเยอะมาก พูดได้ว่าเป็นการอัพเกรดการดื่มชาผมไปหลายขั้น
และทำให้รู้ตัวว่ามาถูกทาง
นอกจากคนรักชาแล้ว ผมยังได้มีโอกาศรู้จักกับศิลปินหลายๆแขนงของจีน ทั้งวาดภาพ เขียนผู่กัน นักกู่ฉิน นักวาดภาพพัด ซึ่งชาคือสะพานให้ผมได้รู้จักกับคนเหล่านั้น
ไม่เฉพาะเรืองดื่มชาที่ผมได้พัฒนา ผมยังได้เรียน "กู่ฉิน"เครื่องดนตรีจีนที่ชื่นชอบมาตั้งแต่เด็กๆ และที่โชคดีกว่านั้นคือ เมืองที่ผมไปอยู่นั้น เป็นเมืองต้นกำเนินกู่ฉิน
ซึ่งต่อไป จะมาเล่าเรืองประสบการณ์และแชร๋เรืองชายุคกลางที่ผมเก็บๆ มาเล่าให้ฟังนะครับ
วันนี่ทักทายกันแค่นี้ แล้วจะมาเขียนเรื่องชาให้ฟังเรื่อยๆนะครับ
สวัสดีครับ
